مسجد رنگونی‌ها در سال ۱۳۰۰ هجری شمسی در کنار اروندرود، در نزدیکی مرز کشور عراق با تقاضای عده‌ای از مسلمانان سنی مذهب شبه قاره هند که عمدتا از مهاجران رنگون، پایتخت میانمار بودند، احداث شد. این مسجد به سبک معماری شبه قاره هند ساخته شده و دارای گچبری‌هایی زیبا و برجسته، آرایه‌های سیمانی و منحصر به فرد، شبستان و حیاط اصلی است.
#پشت بام#آبادان#مسجد#دیدنیها#گردشگری#میانمار#سنی مذهب#خوزستان#آثارتاریخی مذهبی#اروند رود#شبه قاره هند
در کل بازار تبریز یکی از معروف ترین و مشهورترین مساجد موجود، مسجد حجة الاسلام است که در سمت پایین مدرسه ی طالبیه و سمت راست مسجد جامع در محوطه ی مسجد جامع قرار دارد. این مسجد از سمت و قسمت جنوبی خود به دیوارهای گلی چند خانه ی قدیمی وصل است و از سمت غربی به کوچه ای وصل شده است که این کوچه عرض کمی دارد.
برای رفتن به داخل مسجد باید حدود 1 متری را با پله طی کرد. این مسجد دارای دو درب ورودی است که از کفشکن وارد می شود و این درب ها بسیار قدیمی و از جنس چوب هستند. 5 پنجره ی آهنی نیز بر دیوارهای مسجد قرار دارد که هواگیری و نورگیری مسجد را عهده دار هستند. این بنا از جمله مساجد بزرگی است که هنوز هم استوار و قابل استفاده است و قدمت زیادی دارد.
57 متر طول و 25 متر عرض این مسجد است. این مسجد دارای گنبدهای بسیار زیادی است و از جمله مساجد کثیر گنبد است. 40 ستون بار این تعداد گنبد را بر دوش کشیده اند. این ستون ها یه شکل 10 ضلعی منتظمی هستند که شکل منشور مانند دارند که زیبایی جالب توجهی هم دارند. از بین این 40 ستون موجود در این مسجد، 1 ستون متمایز و در ابعاد بزرگتری است که از گذشته در مسجد بوده است و هنر حجاری بر روی آن استفاده شده است. این ستون زیبا در اثر سیل و زلزله شکل اولیه ی خود را از دست داده است ولی کماکان عظمت و شکوه خود را حفظ کرده است.
در سمت چپ مسجد، بنایی شبیه به مسجد کوچک دیگری ساخته شده است که 10 ستون دارد. این مسجد در گذشته برای استفاده در زمستان بوده است. دلیل کوچکتر بودن مساجدی که در کنار مساجد بزرگ ساخته شده است نیز همین بوده است که برای تعداد نفرات پایین در زمستان مورد استفاده بوده است. دستور ساخت این مسجد توسط ملامحمدممقانی داده شده است که از علمای نجف و تبریز بوده است و در سال 1340 هجری و با کمک یاران و همراهان ایشان پس از 5 سال فعالیت به پایان رسید و نماز جماعت در آن دایر شد.
#پشت بام#تبریز#آذربایجان#گردشگری#ایرانگردی#مساجدتاریخی
کلیسای شوغاگات مقدس
این کلیسا در گورستان ارامنه در محله مارالان واقع است و به سیمون منوچهریان در کنار کلیسای قدیم مریم نه نه ساخته شده است. کلیسای شوغات مخصوص برگزاری مراسم نماز و احترام به اموات است. ارامنه بعد از شستشویی جسد مرده آن را در جلو محراب قرار کلیسا قرار می دهند و پس آنکه کشیش دعا و طلب آمرزش کرد به گورستان منتقل می نمایند.
#ارامنه#مسیح#پشت بام#کلیسا#گردشگری#تبریز#اذربایجان
قلعه تل در شهر تاریخی قلعه تل در شمال استان خوزستان حد فاصل شهرستان‌های باغملک و ایذه در مسیر شاهی استان فارس و خوزستان قرار دارد. بنای اولیه قلعه تل حدود سال ۱۷۹۰ میلادی ساخته شده است.
بنای این قلعه به محمد تقی‌خان چهارلنگ بختیاری نسبت داده می‌شود. وی که هم عصر با حکومت فتحعلی شاه قاجار بود، شورش خود علیه حکومت مرکزی را از اواخر این دوران آغاز و تا وقتی که در دوره حکومت محمد شاه قاجار دستگیر و به تهران منتقل شد، فرمانروایی منطقه بختیاری حاشیه زاگرس را در این بنا به عهده داشت.
بنای قلعه تل از زمان جنگ جهانی دوم و شهریور ۱۳۲۰ رو‌به ویرانی نهاد. پس از تبانی خوانین هفت لنگ و چهارلنگ یعنی محراب‌خان بهداروند با فرج الله‌خان علیه حکومت مرکزی رضاخان، نظامیان دولت به اشغال قلعه پرداختند و با هواپیماهای جنگی ساخت آلمان بخش‌هایی از اراضی اطراف قلعه را بمباران کردند.
در سال ۱۸۴۰ میلادی بنای قلعه دارای حوزه نفوذ گسترده‌ای بود که دامنۀ آن در شمال و شمال شرق تا مناطق اراک و اصفهان از یک سو و سراسر لرستان و خوزستان و قسمت‌هایی از فارس و کهگیلویه را از سوی دیگر فرا می‌گرفت. در این دوران قلعه تل به‌عنوان مرکز فرماندهی ایل بختیاری ایفای نقش می‌کرد و سبب دغدغه‌های حکومت مرکزی شد.
قلعه تل به علت قرار گرفتن در دشتی حاصلخیز و مجاورت با نواحی کوهستانی و راه‌های ارتباطی شوش، ایذه و شهرکرد و اصفهان، همواره مورد توجه بوده است. قلعه تل روی یک زیگورات‌عیلامی ساخته شده است و موقعیت ممتاز نظامی آن برفراز تپه ضمن تامین دید کافی آن بر راه‌های منشعب از چهار جهت، همواره مورد استفاده خوانین و جنگجویان محلی قرار می‌گرفت.
قلعه یک بنای خشتی و گلی است که برج‌ها و بعضی قسمت‌های حصار بندها و شاید سقف آب‌انبارها و طاق‌های آن آجری بوده و به شکل دژ‌های نظامی قدیم ساخته شده و دارای چهاربرج مدور مجوف بوده است. آجرهای بنا قدمتی پیش از اوایل دوره قاجار یا زند ندارد و سنگ قلوه‌های به‌کار رفته در بنا، نشان از تعلق به معماری دوره زند است و می‌توان آن را با قلعه‌های کریمخانی در فارس مقایسه کرد.
هنری لایارد، سیاح و سیاستمدار انگلیسی که طی سال‌های ۱۸۴۲-۱۸۴۰ میلادی از منطقه بازدید و مدت زیادی را در قلعه زندگی کرد در این مورد می‌نویسد: … در یکی از گوشه‌های بنا یک عمارت چهارضلعی قرار دارد که در طبقه فوقانی آن «لامردون» یا مهمان‌خانه وجود داشت.
وی که مدتها به‌عنوان مهمان خان‌بختیاری در این بنا زندگی کرد، شرح فضاها را به گونه‌ای می‌پردازد که تصویر یک مقر حکومتی را با ارگ و برج و بارو و توپخانه و اصطبل و… تداعی می‌کند.تا حدود ۳ سال قبل، تقریبا به جز بخشی از برج شمال شرقی و حصار شمالی، تمام بنا در زیر آوار به تلی از خاک شباهت داشت.
به همین دلیل سال‌ها به لحاظ عدم نقش عملکردی و کالبدی این بنا در منطقه، به‌عنوان نقطه ناامن و فرسوده بافت تلقی می‌شد.
از آنجا که روند شکل‌گیری قلعه سبب توسعه سکونتگاه‌های پیرامونی در مدت حدود ۲۰۰ سال گذشته بوده است، بدیهی است توسعه فعلی و طرح‌های آینده این منطقه نیز بسیار متاثر از محوطه این بنا و روش زنده سازی آینده آن خواهد بود.
آوازه این بنا فراتر از شهرستان باغملک و ایذه و تا حدود مرز استان‌های چهارمحال و بختیاری و اصفهان و کهگیلویه و بویراحمد به‌عنوان کانون تاریخی قدرت اقوام بختیاری محسوب می‌شود.
هویت تاریخی و اجتماعی این بنا در تغییر پایه‌های قدرت در صدور تصمیمات منطقه‌ای به خصوص در دوران پهلوی اول سبب می‌شود به‌رغم عدم برخورداری بنا از سبک معماری ویژه‌ای، با زنده سازی هویت و نقش تاریخی بنا در محوطه و در عناصر کالبدی، مرکزیتی در معرفی فرهنگ پراستعداد بختیاری نیز تعریف شود. روش زنده سازی و تغییر عملکرد بنا به موزه مردم‌شناسی، دغدغه‌های کارشناسی متعددی را دنبال کرد که نتایج آن به طرح اجرایی و شروع عملیات آوار‌برداری و تثبیت و استحکام بخشی و مدل سازی منجر شد.
در شرح اهداف این طرح آمده است: … احیای هویت تاریخی، نقش و جایگاه قوم بختیاری در رویکردهای سیاسی و اجتماعی، همچنین تعریف مرکزیت جمع‌آوری اسناد و مدارک و لوازم و فناوری‌های اقوام حاشیه جنوبی زاگرس و از سویی ارائه الگوهای کالبدی و فضایی در نوسازی و توسعه بافت روستایی و شهری منطقه، با طرح تغییر کاربری این اثر به موزه مردم‌شناسی محقق خواهد شد.
#پشت بام#خوزستان#گردشگری#ایذه#قلعه تل#
آسیاب‌های دزفول
بر روى روخانه دز در شمال غربى دزفول آثار سدى وجود دارد كه هنوز بقاياى 3 ديوار در جبهه جنوبى و دوغرفه بر روى ديوار بدنه اصلى و دو دهنه اصلى و يك طاق فروريخته باقى مانده است؛ که به لهجه محلى آن را " اُسيواى گله گه بالايى"(آسيابهاى گلوگاه بالايى) می نامند. آسیاب ها به منظور آرد نمودن گندم از دیرباز مورد استفاده مردم دزفول قرار می‌گرفتند.
#پشت بام#آسیاب دزفول#گردشگری#ایرانگردی#خوزستان
.
کلیسای سرکیس مقدس تبریز در چهار راه شهناز محله بارون آواک (Baren Avak) واقع شده است. این کلیسا در سال ۱۸۲۱ م به همت پتروسیان در محله «بارون آواک» بنا گردید. در سال ۱۸۴۵ م دوباره تجدید بنا یافت.
بنای کلیسا سبک ارمنی دارد و به شکل صلیب ساخته شده است. در داخل کلیسا چهار ستون آجری با پایه های عریض سنگی محراب و نمازگاه های فرعی را از تالار اجتماعات جدا کرده است. در بیرون کلیسا در پای دیوار شرقی حیاط یک بنای یاد بود سنگی ساخته شده است. این بنا یادگاه کشتگان راه آزادی است.
#تبریز#کلیسا#پشت بام#گردشگری#دیدنیها#آذربایجان#ارامنه تبریز#ایرانگردی
برد نشانده
این بنا از انواع بنای سرمسجد، اما وسیع‌تر از آن می‌باشد برد به زبان بختیاری به معنی سنگ می‌باشد و نشانده به معنی کاشته شده یا نشانده شده است و آن ستون سنگی است به ارتفاع 5/3 متر از سطح خاکی که ضخامت آن 50 سانتی‌متر است و نام محل برگرفته شده از همین سنگ است. پروفسور گیرشمن آن را قدیمی‌ترین عبادتگاه روباز ایرانی می‌داند. ساختمان آن به دوره اشکانیان تعلق دارد. این بنا به‌صورت خشک‌چین و بدون ملات و از سنگ‌های بزرگ و کوچک منطقه ساخته شده است. اين بنا در فاصله 15 کیلومتری مسجد سليمان به انديكا واقع شده است.
#پشت بام#خوزستان#گردشگری#ایرانگردی#دیدنیهای خوزستان#مسجدسلیمان#اشکانیان#اندیکا
روستای شیوند به دلیل همجواری با دریاچه سد و رودخانه کارون از یکسو و رشته کوههای زاگرس با جنگلهای بلوط، رودخانه ها، آبراهها، آبشارها، صخرهها و نیز برخورداری از طبیعت مطلوب از سوی دیگر از جذابیتهای بی نظیری برای گردشگری برخوردار است. منطقه شیوند بخشی از مناطق حفاظت شده شالو و منگشت است.روستای شیوند از سه روستای بزرگ شیوند، روستای نوشیوند و پشت آسیاب تشکیل شده و از توابع دهستان دنباله رود شمالی، بخش دهدز شهرستان ایذه محسوب می شود. این روستا در دل منطقه حفاظت شده منگشت و شالو واقع شده که رودخانه کارون از شـــرق آن می گذرد. آبشار بلند و مرتفع روستای شیوند نیز از دل کوه فاصله ای حدود چهار کیلومتر را طی می کند و به دریاچه می ریزد. برای رفتن به شیوند باید در جاده ایذه- دهدز اندکی پس از سد کارون ۳ از یک راه انحرافی که در سمت راست جاده است به سمت دریاچه برویم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رویم. این مسیر در حدود چهارده کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم می پیماید. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم. برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو ۱۵۰۰ متری با اختلاف ارتفاع ۱۸۰ متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. آبشار شیوند در دامنه کوه منگشت و در جنوب شرقی شهرستان ایذه واقع گردیده و یکی از جلوه های زیبای طبیعت خوزستان است. آبشار شیوند آبشاری زیبا در استان خوزستان است که در ۳۰ کیلومتری ایذه در روستای شیوند واقع شده . ارتفاع این آبشار ۹۰ متره و در دامنه های شرقی کوه منگشت قرار داره. برای رفتن به این آبشار باید در جاده ایذه- دهدز کمی بعد از سد کارون ۳ از یک سمت راست جاده است به سمت دریاچه بریم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رفت. بارج فقط اهالی رو جابه جا نمی کنه. آنقدر بزرگه که تراکتور و ماشین آلات سبک و سنگین رو هم جابه جا کنه. این مسیر ۳/۱۴ کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم طی میکنه. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی ۵/۳ کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم. حرکت رودخانه در میان درختان در این مسیر منظره زیبایی ساخته. این آبشار از جاذبه های دیدنی و طبیعی روستای شیونده. آبشار شیوند در ارتفاعات پوشیده از جنگل های زیبای بلوط در دل منطقه گردشگری و حفاظت شده منگشت از توابع شهرستان دهدز استان خوزستان قرار دارد و فاصله آن تا اصفهان ، از مسیر جاده بروجن-لردگان بسمت خوزستان ، در حدود ۲۶۰ کیلومتر است. برای دسترسی به این آبشار ، بایستی با استفاده از شناورهای مخصوص (بارج) حدود ۱۴ کیلومتر را که بصورت رفت و برگشت ، كه در حدود ۳ ساعت طول می کشد بر روی دریاچه زیبای سد کارون ۳ طی نمایید و شاهد طبیعت زیبای زاگرس پوشیده از جنگل مشرف به دریاچه باشید. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری به سمت بالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم. برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو ۱۵۰۰ متری با اختلاف ارتفاع ۱۸۰ متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. بهترین فصل بازدید از این منطقه زیبا که در دل منطقه حفاظت شده منگشت قرار دارد ، از اواخر زمستان تا اوایل اردیبهشت ماه است. آبشار شیوند ایذه بهشتی پنهان در پس آب های فراوان دریاچه سد کارون ۳ است که تاکنون بکر و دست نخورده باقی مانده است. روستاهای شیوند از سه روستای بزرگ شیوند، نوشیوند و پشت آسیاب به فاصله ۱ کیلومتر از یکدیگر و به شکل یک سه گوش قرار دارند، به گونه ای که رودخانه شیوند از میان این سه روستا رد می شود. این روستاها در دل منظقه حفاظت شده منگشت و شالو جای گرفته اند که رودخانه کارون از خاور آن می گذزد. آبشار بلند شیوند نیز از دل کوه فاصله ای حدود ۴ کیلومتر را می پیماید و به دریاچه می ریزد. روستای شیوند به دلیل همجواری با دریاچه سد و رودخانه کارون از یک سو و رشته کوه های زاگرس با جنگلهای بلوط، رودخانه ها، آبراه ها، آبشارها، صخره ها و نیز برخورداری از طبیعت مطلوب از سوی دیگر، از جذابیت های بی نظیری برای گردشگری برخوردار است. از بیشترین گونه های گیاهی منظقه شیوند می توان به درختان بلوط با تاژ گسترده و گیاهان بن سرخ، پونه، کتیرا، که کاربرد دارویی دارند و پوشش بسیار خوب گیاهان برای چرای دام است اشاره کرد. از مهمترین گونه های جانوری نیز می توان به شغال، گرگ، روباه، خرگوش، قوچ، میش، بز کوهی، گراز، خرس و کبک اشاره کرد. برای رفتن به شیوند باید در جاده ایذه به دهدز، اندکی پس از سد کارون ۳ از یک راه انحرافی که در سمت راست جاده است به سمت دریاچه برویم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رویم. این مسیر در حدود ۱۴ کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم می پیماید. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سر آسیاب به روستای مرغاب می رسیم. برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو ۱۵۰۰ متری با اختلاف ارتفاع ۱۸۰ متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. آبشار شیوند در دامنه کوه منگشت و در جنوب شرقی شهرستان ایذه واقع گردیده و یکی از جلوه های زیبای طبیعت خوزستان است. با توجه به موقعیت جغرافیایی آبشار شیوند و گرمای این منطقه در فصل تابستان، بهترین فصل بازدید از آبشار اوایل بهار می باشد
#شیوند#ایذه#کارون#دهدز#بختیاری#پشت بام#خوزستان#آبشار#رودخانه#سدکارون
موزه هنرهای معاصر آبادان، توسط ستاد بازسازی آبادان طراحی و ساخته شده است. شهرداری آبادان در سال ۱۳۸۲ هجری شمسی این موزه را در اختیار اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خوزستان قرار داد. موزه هنرهای معاصر آبادان دارای ۱۳۷۵ متر زیر بنا، سه گالری، یک آمفی‌تئاتر و یک مرکز فروش کتاب‌های تخصصی است.
برای داشتن سفری برنامه‌ریزی شده و مجهز به آبادان، انواع تور آبادان را از لحاظ قیمت و ویژگی‌های آن‌ها در کجارو مقایسه کرده و آفر موردنظرتان را با پایین‌ترین قیمت از فروشنده‌های معتبر تور تهیه کنید.
#پشت بام #خوزستان#آبادان#آمفی تئاتر#گردشگری#موره هنرهای معاصر
روستای شیوند به دلیل همجواری با دریاچه سد و رودخانه کارون از یکسو و رشته کوههای زاگرس با جنگلهای بلوط، رودخانه ها، آبراهها، آبشارها، صخرهها و نیز برخورداری از طبیعت مطلوب از سوی دیگر از جذابیتهای بی نظیری برای گردشگری برخوردار است. منطقه شیوند بخشی از مناطق حفاظت شده شالو و منگشت است.روستای شیوند از سه روستای بزرگ شیوند، روستای نوشیوند و پشت آسیاب تشکیل شده و از توابع دهستان دنباله رود شمالی، بخش دهدز شهرستان ایذه محسوب می شود. این روستا در دل منطقه حفاظت شده منگشت و شالو واقع شده که رودخانه کارون از شـــرق آن می گذرد. آبشار بلند و مرتفع روستای شیوند نیز از دل کوه فاصله ای حدود چهار کیلومتر را طی می کند و به دریاچه می ریزد. برای رفتن به شیوند باید در جاده ایذه- دهدز اندکی پس از سد کارون ۳ از یک راه انحرافی که در سمت راست جاده است به سمت دریاچه برویم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رویم. این مسیر در حدود چهارده کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم می پیماید. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم. برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو ۱۵۰۰ متری با اختلاف ارتفاع ۱۸۰ متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. آبشار شیوند در دامنه کوه منگشت و در جنوب شرقی شهرستان ایذه واقع گردیده و یکی از جلوه های زیبای طبیعت خوزستان است. آبشار شیوند آبشاری زیبا در استان خوزستان است که در ۳۰ کیلومتری ایذه در روستای شیوند واقع شده . ارتفاع این آبشار ۹۰ متره و در دامنه های شرقی کوه منگشت قرار داره. برای رفتن به این آبشار باید در جاده ایذه- دهدز کمی بعد از سد کارون ۳ از یک سمت راست جاده است به سمت دریاچه بریم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رفت. بارج فقط اهالی رو جابه جا نمی کنه. آنقدر بزرگه که تراکتور و ماشین آلات سبک و سنگین رو هم جابه جا کنه. این مسیر ۳/۱۴ کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم طی میکنه. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی ۵/۳ کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم. حرکت رودخانه در میان درختان در این مسیر منظره زیبایی ساخته. این آبشار از جاذبه های دیدنی و طبیعی روستای شیونده. آبشار شیوند در ارتفاعات پوشیده از جنگل های زیبای بلوط در دل منطقه گردشگری و حفاظت شده منگشت از توابع شهرستان دهدز استان خوزستان قرار دارد و فاصله آن تا اصفهان ، از مسیر جاده بروجن-لردگان بسمت خوزستان ، در حدود ۲۶۰ کیلومتر است. برای دسترسی به این آبشار ، بایستی با استفاده از شناورهای مخصوص (بارج) حدود ۱۴ کیلومتر را که بصورت رفت و برگشت ، كه در حدود ۳ ساعت طول می کشد بر روی دریاچه زیبای سد کارون ۳ طی نمایید و شاهد طبیعت زیبای زاگرس پوشیده از جنگل مشرف به دریاچه باشید. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری به سمت بالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم. برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو ۱۵۰۰ متری با اختلاف ارتفاع ۱۸۰ متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. بهترین فصل بازدید از این منطقه زیبا که در دل منطقه حفاظت شده منگشت قرار دارد ، از اواخر زمستان تا اوایل اردیبهشت ماه است. آبشار شیوند ایذه بهشتی پنهان در پس آب های فراوان دریاچه سد کارون ۳ است که تاکنون بکر و دست نخورده باقی مانده است. روستاهای شیوند از سه روستای بزرگ شیوند، نوشیوند و پشت آسیاب به فاصله ۱ کیلومتر از یکدیگر و به شکل یک سه گوش قرار دارند، به گونه ای که رودخانه شیوند از میان این سه روستا رد می شود. این روستاها در دل منظقه حفاظت شده منگشت و شالو جای گرفته اند که رودخانه کارون از خاور آن می گذزد. آبشار بلند شیوند نیز از دل کوه فاصله ای حدود ۴ کیلومتر را می پیماید و به دریاچه می ریزد. روستای شیوند به دلیل همجواری با دریاچه سد و رودخانه کارون از یک سو و رشته کوه های زاگرس با جنگلهای بلوط، رودخانه ها، آبراه ها، آبشارها، صخره ها و نیز برخورداری از طبیعت مطلوب از سوی دیگر، از جذابیت های بی نظیری برای گردشگری برخوردار است. از بیشترین گونه های گیاهی منظقه شیوند می توان به درختان بلوط با تاژ گسترده و گیاهان بن سرخ، پونه، کتیرا، که کاربرد دارویی دارند و پوشش بسیار خوب گیاهان برای چرای دام است اشاره کرد. از مهمترین گونه های جانوری نیز می توان به شغال، گرگ، روباه، خرگوش، قوچ، میش، بز کوهی، گراز، خرس و کبک اشاره کرد. برای رفتن به شیوند باید در جاده ایذه به دهدز، اندکی پس از سد کارون ۳ از یک راه انحرافی که در سمت راست جاده است به سمت دریاچه برویم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رویم. این مسیر در حدود ۱۴ کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم می پیماید. در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع ۳۳۰ متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سر آسیاب به روستای مرغاب می رسیم. برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو ۱۵۰۰ متری با اختلاف ارتفاع ۱۸۰ متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. آبشار شیوند در دامنه کوه منگشت و در جنوب شرقی شهرستان ایذه واقع گردیده و یکی از جلوه های زیبای طبیعت خوزستان است. با توجه به موقعیت جغرافیایی آبشار شیوند و گرمای این منطقه در فصل تابستان، بهترین فصل بازدید از آبشار اوایل بهار می باشد
#شیوند#ایذه#کارون#دهدز#بختیاری#پشت بام#خوزستان#آبشار#رودخانه#سدکارون
