بهبهان یکی از شهرهای زیبای استان خوزستان در ۲۰۵ کیلومتری جنوب‌شرقی اهواز است که پیشینه تاریخی ۱۰ هزار ساله دارد. جالب است بدانید که قدیمی‌ترین نرگس‌زار ایران و زادگاه اصلی آن نیز به بهبهان تعلق دارد. گفته می‌شود که رنگ طلایی گل نرگس و عطرش به قدری زیاد است که از دور دیده می‌شود و عطر آن به مشام هر رهگذری می‌رسد. بهبهان شهر اولین‌ها نیز نامیده می‌شود، زیرا اولین چاه نفت ایران، اولین تصفیه خانه آب کشور، اولین باشگاه گلف ایران، اولین زمین فوتبال رسمی ایران، اولین باشگاه اسکواش در کشور و اولین کارخانه گچ در کشور نیز در این شهر قرار دارند. این شهر دیدنیهای زیادی دارد که هرکدام جایگاه خود را داشته و ارزش دیدن دارند.
قدیمی‌ترین نرگس‌زار طبیعی ایران و منطقه زاگرس در استان خوزستان و شهر بهبهان جای گرفته است و پیشینه تاریخی آن به پیش از میلاد مسیح می‌رسد. مساحت این نرگس ۵۰۰ تا ۷۰۰ هکتار است و از میدان بید بلند کنونی تا منطقه تکاب و حتی کردستان بهبهان کشیده می‌شود.
تنگ تکاب گذرگاه کوهستانی جاده قدیمی بین‌النهرین به استخر و جاده دوره اسلامی خوزستان به استان فارس بوده است.
طول این تنگه ۵ کیلومتر است و رودخانه مارون از میان آن جریان دارد. تنگ تکاب از لحاظ تاریخی دارای اهمیت زیادی است.
پلاژ مارون بهبهان مجموعه‌ای دلنشین در فضای سبز زیبا است که از گونه‌های گیاهی متنوعی نیز برخوردار است. این مجموعه از چشم‌اندازهای زیبایی برخوردار است و جنب دریاچه سد مارون واقع شده است. این پلاژ دارای امکاناتی نظیر رستوران، کافی‌شاپ، پارکینگ، فضای سبز جهت پیاده‌روی، آلاچیق، زمین فوتبال، زمین اسکیت، قایق‌سواری، دوچرخه‌سواری و الیبال است.
محوطه باستانی ارجان جنب رودخانه مارون در ۱۲ کیلومتری شمال‌شرقی بهبهان قرار گرفته است. وسعت این محوطه حدود ۵۰۰ هکتار است و قدمت آن به دوران ساسانیان نسبت داده می‌شود.
یکی از کشفیات مهم این محوطه تاریخی، جام طلایی ارجان است. شکل حلقه طلایی ارجان شبیه به یک نیلوفرآبی است که حامل پیام‌های اساطیری زیادی است. گفته می‌شود که قدمت این حلقه به قرن هشتم قبل از میلاد می‌رسد.
امامزاده اباذر در ۴۰ کیلومتری جنوب شهر بهبهان جای گرفته است. نقاشی‌ها، مشبک‌کاری‌ها و گچبری‌های این بنا شبیه به کار استادان شیرازی در روزگار زندیه و اوایل قاجاریه است.
قلعه گلاب یکی از بناهای تاریخی استان خوزستان است که در روستای چم‌بوستان بهبهان در جوار ساحل جنوبی رودخانه زهره جای گرفته است. این قلعه یادگاری از دوره ساسانیان است که در دوران اسلامی نیز مورده استفاده بوده است.
سد دریاچه چاه‌ماری با ۱۰ متر ارتفاع توانایی ذخیره بیش از هفتصد هزار مترمکعب آب را دارا است و به منظور جلوگیری از بروز سیل، فرسایش، رسوب و ذخیره آب جهت مصارف کشاورزی احداث شده است. در اطراف این بند می‌توانید شاهد گونه‌های گیاهی متنوع از جمله اوکالیپتوس، کنار و کهور باشید.
پل بکان، پلی به جای مانده از دوران حکومت ساسانیان است که در شهر زیبای بهبهان روی رودخانه مارون قرار دارد. این پل از جمله اولین آثار ثبت شده در شهر بهبهان است و در حال حاضر متاسفانه این پل در حال تخریب است.
حمام تاریخی بکان در شهر قدیمی ارجان قرار دارد و از دوران حکومت ساسانیان در کنار رودخانه کارون و در نزدیکی روستای امام‌رضا به جای مانده است. معماری این حمام به‌صورت چهار ایوانی است و اکنون پلان آن به‌خاطر اینکه کف آن تا ارتفاع زیادی بر اثر ریزش سقف‌ها و سنگ‌های کناره دره پر شده است، به خوبی دیده نمی‌شود.
پارک بوعلی سینا یکی از محبوب‌ترین و پرطرفدارترین بوستان‌های شهر بهبهان است که اکنون به دلیل عدم رسیدگی به آن، با مشکلات و کمبودهای زیادی مواجه شده است.
منطقه شکار ممنون کوه بدیل در استان کهگیلویه و بویراحمد و استان خوزستان واقع شده است. رشته‌کوه بدیل از ارتفاعات مشرف به سد مارون و روستای پشگر شروع و تا ارتفاعات پیرآباد تشان و در آخر به حیات‌آباد خلیفه و مجید ختم می‌شود. این ناحیه به‌عنوان یکی از نقاط شکار ممنوع کشور شناخته می‌شود که دارای پوشش گیاهی و جانوری متنوعی است.
قدمگاه امام رضا، بنایی تاریخی است که در جوار رودخانه مارون در ۱۰ کیلومتری شمال‌شرقی بهبهان قرار گرفته است. مردم محلی بر این باور هستند که این بنا محل استراحت امام رضا در هنگام عزیمت به خراسان بوده است. قدمت این بنا به دوران دیالمه می‌رسد و در دوره‌های بعدی نیز تعمیراتی روی آن صورت گرفته است.
غار خفاش در تنگ تکاب در شهرستان بهبهان قرار گرفته است. اهالی منطقه و ساکنین درباره این غار داستان‌ها و افسانه‌های زیادی نقل می‌کنند.
در سمت راست ورودی این غار، کتیبه‌ای تاریخی وجود دارد. گفته می‌شود که عمق غار خفاش حدودا ۲۰ متر است.
موزه بهبهان از آذر ماه سال ۱۳۸۲ با جمع‌آوری اشیا برای قسمت مردم‌شناسی شروع به کار کرد. پس از گذشت پنج ماه از افتتاح این موزه، اشیای متنوعی نظیر وسایل زینتی، ابزار کشاورزی، پوشاک سنتی و ظروف با کمک مردم شهر بهبهان و مردم روستاهای اطراف در این موزه گردآوری شد. موزه بهبهان به‌طور رسمی در دو بخش باستان‌شناسی و مردم‌شناسی در سال ۱۳۸۴ افتتاح شد.
ماپاریان، دسبول، آدینه، لشکر، مقام علی و گرگر، نام شش دروازه‌ای است که تعداد دیگری از مورخان معتقد هستند در گذشته متعلق به شوشتر بوده و همین امر باعث شهرت آن به شوشتر شده است. «شه شاتر» به معنای شهر شاه، «شوشا» و «سوسا» که مطبوع و دلپسند معنا می‌دهد و نیز «تیشتر» همان الهه‌ی باران، ایزدبانوی آب‌آفرین، نام‌های دیگری است که در گذشته شوشتر را به آنها می‌خواندند. گروهی دیگر نیز براین باور هستند، «شوشین دخت»، همسر «یزدگرد سوم»، شخصی است که شهر شوشتر را احداث کرده است و به همین دلیل نام وی بر این شهر گذاشته شده است که البته این مورد چندان درست به نظر نمی‌رسد چراکه تاریخچه شوشتر بسیار قدیمی‌تر از زمان یزدگرد سوم است.
یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های صنعتی در دوران پیش از انقلاب صنعتی، «سازه‌های آبی شوشتر» است که قدمت آنها به دوران هخامنشیان بازمی‌گردد. مجموعه‌ای ارزشمند که با گذشت دوران مختلف، امروزه نیز مورد استفاده قرار گرفته و از طرف سازمان جهانی یونسکو به «شاهکار نبوغ و خلاقیت»، ملقب شده است.
سازه‌های آبی شوشتر با پیشینه‌ای متعلق به حکومت هخامنشیان، از سوی سازمان جهانی یونسکو ملقب به «شاهکار نبوغ و خلاقیت»، شده است
قطعا سازه‌های آبی شوشتر، نمایی از علم و هنرمندی ایرانیان در دوران مختلف تاریخ است که در قرن سوم میلادی که مقارن با حکومت ساسانیان بوده، پیشرفت و نوسازی قابل توجهی را به خود دیده است. صخره‌های دیدنی که از روی آنها آب به آبگیر پایین‌دست سرازیر می‌شود، یکی از تماشایی‌ترین بخش‌های این سازه‌های آبی است که با عبور از دشت‌های جنوبی شوشتر و رونق بخشیدن به کشاورزی و باغبانی منطقه، هزاران سال آب مورد نیاز این ناحیه از کشور را تامین کرده و تا دهه‌های اخیر نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در ۱۰ کیلومتری مسیر دزفول به شوشتر و در میان خرابه‌های شهر جندی شاپور که یکی از محوطه‌های تاریخی ایران محسوب می‌شود، یکی از جاذبه‌های گردشگری تاریخی استان خوزستان قرار دارد که به «آرامگاه یعقوب لیث صفاری»، شناخته می‌شود. این آرامگاه کهن که قدمت آن به دوران سلجوقیان تا حکومت قاجاریان بازمی‌گردد، دارای یک گنبد مخروطی شکل دندانه‌دار و از بهترین نوع گنبدهای مخروطی شکل در خوزستان است که در بخش شمال شرقی روستای شاه آباد این استان جنوب غربی کشور، ساخته شده است. سازه‌ی اصلی بنای بقعه از خشت خام بوده و نقش‌های برجسته، ملات گچ و خاک نیز در ساخت آن مشاهده می‌شود.
در ۲۵ کیلومتری از جنوب شرقی شهرستان شوشتر، یکی از مناطق گردشگری تاریخی و طبیعی استان خوزستان قرار دارد که به «منطقه‌ی حفاظت شده‌ی کرایی»، نامگذاری شده است. وسعت این منطقه نزدیک به ۴۰ هزار هکتار است که رشته‌کوه سیاه یا کوه شه در آن قرار گرفته است. پوشش گیاهی منطقه‌ی کرایی از نوع مرتعی و در انواع مختلف است که می‌توان به بادام کوهی، انجیر کوهی، کلخنگ، رملیک، سریم، گز، کاسنی، لگومینوز، بارهنگ، بومادران، پونه و درخت کنار اشاره کرد. جانورانی همچون قوچ، میش، گرگ، تشی، تیهو، کبک، پلنگ و هو نیز در این منطقه زندگی می‌کنند. همچنین در این منطقه می‌توان آثار باستانی مانند خرابه‌های قلعه گره و مقابر چند امامزاده را مشاهده کرد. چشمه‌های کرایی مانند راهدار، خرسی، چاه کرا، کرایی قدیم و آبگرمک نیز از جاذبه‌های طبیعی منطقه‌ی کرایی است که تماشای آنها برای علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی، مناسب است.
«پل بند لشکر»، یکی دیگر از آثار تاریخی و جاذبه‌های گردشگری شهرستان شوشتر است که قدمت آن به دوران حکومت ساسانیان بازمی‌گردد. این سازه‌ی تاریخی با مصالحی چون ماسه سنگ و ملات ساروج ساخته شده و دارای طولی بالغ بر ۱۲۴ متر است. ارتفاع این پل در قسمت‌های مختلف، متغیر است اما به طور میانگین دارای بلندایی حدود ۸ متر و ۳۵ سانتی‌متر است.
پل بند لشکر، یکی از دروازه‌های شوشتر بوده است که این شهر را به شهر عسگر مکرم، متصل می‌کرد
در دوران حکومت صفویان پل بند لشکر مورد تعمیر و بازسازی قرار گرفته است، به همین دلیل طاق‌ها و نوع ساخت آنها متعلق به این دوره است. پل بند لشکر روی نهر داریون احداث شده و دارای ۱۳ دهانه است. این سازه‌ی ارزشمند ایران کهن که در گذشته شوشتر را به یکی از شهرهای مهم به نام «عسکر مکرم»، متصل می‌ساخت و یکی از دروازه‌های شوشتر به حساب می‌آمد. حضور آثاری تاریخی همچون قسمت‌هایی از چند آسیاب سنگی قدیمی و نیز بقعه‌ی امامزاده عبدالله (ع) در نزدیکی این پل قدیمی، این منطقه از شوشتر را به یکی از مکان‌های دیدنی این شهرستان تبدیل کرده است.
«نهر داریون»، یکی دیگر از دیدنیهای شگفت‌انگیز و قابل توجه شهرستان شوشتر است که قدمت آن به دوران حکومت داریوش هخامنشی بازمی‌گردد. جالب است بدانید که این نهر در شهر شوشتر از «رود شطیط» جدا می‌شود و دوباره پس از پیمودن مسیری، به آن متصل می‌شود. در زیر قلعه سلاسل، سر دهانه‌ی نهر قرار گرفته و در دوران گذشته، آن را از داخل قلعه و با کمک میراب‌ها، کنترل می‌کردند.
نهر داریون دارای قدمتی برابر با قرن پنجم پیش از میلاد و دوران پادشاهی داریوش اول است
در مورد قدمت نهر داریون با استناد از متون تاریخی، می‌توان قرن پنجم قبل از میلاد را که همان دوران حکومت داریوش اول است، درنظر گرفت. در مورد وجه تسمیه این سازه‌ی آبی کهن، برخی از مورخان و باستان‌شناسان معتقد هستند که این نام برگرفته از نام داریوش است. «دارا» و «داریوش»، دیگر نام‌های نهر داریون است که بعضا مورد استفاده قرار می‌گیرد. این اثر ملی ایران، در سال ۲۰۰۹ میلادی به ثبت میراث جهانی یونسکو رسید.
در مرکز شهرستان شوشتر، در کنار رود کارون و در نزدیکی یکی دیگر از آثار تاریخی کشور به نام «بند میزان»، عمارتی تاریخی و ارزشمند قرار گرفته است که از آن به «برج کلاه‌فرنگی شوشتر»، یاد می‌شود. قدمت این برج متعلق به دوران حکومت قاجاریان است که سازندگان آن را به صورت هشت‌ضلعی طراحی و ساخته‌اند. جالب است بدانید که فاصله‌ی بخش زیرین این بنای تاریخی که برج روی آن قرار دارد، با سطح زمین برابر با ۴ متر است. حال با احتساب ارتفاع هفت متری برج، کلاه‌فرنگی شوشتر دارای بلندایی برابر با ۱۱ متر خواهد بود. ساکنین بومی شوشتر معتقد هستند که در زمان حکومت قیصر روم یا شاپور ساسانی، از آن به عنوان مقر دیده‌بانی استفاده می‌شد که امر نظارت بر امور و فعالیت کارگران که در بند میزان مشغول به کار بوده‌اند، صورت می‌گرفت.
«خانه مستوفی» از عمارات تاریخی شهرستان شوشتر و یکی از آثار ارزشمند ایران کهن است که کارشناسان بناهای تاریخی، قدمت آن را به دوران حکومت پادشاهان قاجار نسبت داده‌اند. این بنای ارزشمند تاریخی متعلق به یکی از تجار مشهور شوشتر به نام «محمدعلی مستوفی» است که براساس سبک معماری مرسوم در اواخر پادشاهی قاجاریه و در زمان مظفرالدین شاه، در بافت قدیمی این شهرستان ساخته شده است. معمار این عمارت، طرح نخستین آن را به شکل عمارتی متشکل از دو بخش داخلی و بیرونی طراحی کرده است. این خانه‌ی تاریخی بهره‌مند از چشم‌اندازی بسیار زیبا و منحصربه‌فرد نسبت به رود شطیط و پل‌بند قدیمی شادروان است که خود نمونه‌ی بارزی از هنر و استادی معماران و هنرمندان در ایران کهن به شمار می‌رود. امروزه با دایر شدن بخش‌های مختلفی از جمله موزه خانه‌ی مستوفی، رستوران، مرکز صنایع دستی و عکاسخانه در این مجموعه‌ی تاریخی، آن را به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری شوشتر می‌شناسند.
#شوشتر
#اهواز
#خوزستان
#دیدنیها
#دیدنی های اهواز
#دیدنی های خوزستان
#دیدنی های شوشتر
#کارون
#آبشار
#سازه های آبی
#شوشتر
#یقوب لیس
#آرامگاه یعقوب لیس
#پل
#پل بند لشکر
#کرایی
#نهر
#نهرداریون
#برج
#برج کلاه فرنگی
#خانه مستوفی
#خانه مستوفی شوشتر
#ایران باستان
#هخامنشی
#عیلامیان
#ایران
#کرخه
#سیکا
#کلوچه
#باقله
#سبزیجات
#باغ
#صاحب
#پل کابلی
#شیخ شوشتر
#حوضچه ماهی
#برنج
#صیفی
#ترشی
#بازارسنتی
#حلواقبیت
۸ مرداد ۱۴۰۰
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ٢٩ تیرماه ١۴٠٠ و در ششمین سالگرد تصویب قطعنامه ٢٢٣١ شورای امنیت سازمان ملل متحد طی نامه ای به دبیرکل این سازمان، جمع بندی از مجموع بدعهدی‌های طرف‌های غربی را به عنوان سند در دبیرخانه ملل متحد ثبت نمود.
اکنون این نامه به همراه اسناد شش سال بد عهدی غرب در اجرای برجام، که پیش از این در مناسبت های مختلف از طرف وزیرخارجه جمهوری اسلامی ایران به رشته تحریر در آمده است، با مقدمه ایشان به دو زبان فارسی و انگلیسی منتشر می شود.
این مجموعه تالیف شده از سوی محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران بالغ بر ٢٠٠ صفحه از سوی مرکز مطالعات سیاسی و بین المللی به زیور طبع آراسته شده که اکنون نسخه دیجیتالی آنها در دسترس عموم قرار گرفته است.
بر اساس اعلام مرکز مطالعات سیاسی و بین‌المللی، نسخه چاپی کتاب‌ها نیز طی هفته آینده در بازار نشر قابل دسترسی خواهد بود.
آسیابهای آبی دزفول یکی از آثار ارزشمند تاریخی شهرستان دزفول به‌شمار می‌روند و به شماره ۳۹۸۴ در ردیف آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌است. این آسیابهای
آبی دارای مالکیت خصوصی بوده که به آسیابان به اصطلاح محلی لُوینه می‌گفتند. تعداد آسیاب‌ها در دوره صفویه حدود ۵۰ تا ۶۰ عدد بود که بخشی از آنها در اثر
سیلاب‌های فصلی تخریب شدند. آسیابهای آبی دزفول در بخش‌های مختلف رودخانه دز قرار دارند. بخشی از آنها به فاصله حدود ۸۰۰ متر از سد تنظیمی (دزفول) و در
جنوب تفریحگاه ساحلی دز، بخشی در زیر پل جدید (دوم) دزفول و بخشی دیگر نیز در کنار پل قدیم این شهرستان ساخته شده‌اند.
پیشینه تاریخی آسیابهای آبی دزفول در ارتباط با پل قدیم (دزفول) بوده که به دوره ساسانیان باز می گردد اما عمده آثار موجود از آسیاب‌ها که در سه بخش
از رودخانه موجود است به دوره تاریخی صفویه و قاجاریه باز می گردد.این سازه‌ها از مصالحی چون قلوه سنگ رودخانه ایی، آجر و با ملات ساروج ساخته
شده‌اند.شکل معماری آسیاب‌ها برگرفته از سبک معماری بومی شهرستان دزفول بوده و به صورت یک مجموعه به هم پیوسته ساخته شده و به هم مربط هستند.
پایه این آسیاب‌ها از ملات گچ، خاکستر و آجرها در سه ردیف ساخته شده‌اند و در قسمت‌هایی از سنگ ساخته می‌شود. دیوارها نیز از آجر و سنگ قلوه رودخانه و ملات
ساروج که نوعی آهک بندی بوده پوشیده شده‌است. نحوه کنار هم قرارگیری آسیاب‌ها به شکلی است که در گذشته حالت سد مانند داشته تا آب را به جای مورد نظر
هدایت کنند. این سیستم، سیستم پیشرفته ساسانی بوده‌است که قسمت اول رودخانه را قطع می‌کند. این سازه‌ها پل بند یا دَمبِرِج نام دارند. ارتفاع درون
اتاقک این آسیاب‌ها تا کف رودخانه حدود چهار متر است و حالت تقارن دارند.
رومن گیرشمن در کتاب هنر انسان این سیستم را قدیمی‌ترین سیستم‌های آبیاری جهان در دوره باستان معرفی کرده و قدمت آن را در حدود ۱۴۰۰ تا ۱۵۰۰ سال عنوان
می‌کندکه پژوهش‌های جدید این قدمت را تأیید می‌کنند. همچنین در وسط رودخانه بر یکی از دهانه‌ها آثار طاق عظیمی است که شبیه ایوان‌های ساسانی بوده و با توجه به
علاقه شاهان ساسانی می‌توان آن را باقی‌مانده جایگاه سردار یا محتشمی در گذشته در نظر گرفت. این سازه‌ها پل‌بند عظیمی هستند که بعدها با تغییراتی در قسمت‌های آن
به آسیاب تبدیل شد. با توجه به طول زمان تغییراتی توسط سیلاب‌ها و عوامل انسانی رخ داده در آنها آخرین تغییرات را می‌توان در زمان صفویه با تکامل سیر تولید آجر
و تغییر در ابعاد آن به اندازه ۱۸.۵ در ۱۸.۵ در ۳.۵ سانتی‌متر برشمرد.
درون آسیاب‌ها سنگ ۲ تکه قسمت پایین ثابت بوده و بر اثر نیروی آب رودخانه چرخ بالایی به چرخش درآورده می‌شده است. در هر آسیاب پنج نفر کارگر داشته که
مسئولیت‌های مختلفی شامل مسئول گندم آوردن با قاطر، مسئول آوردن گندم‌ها تا سنگ آسیاب، مسئول سنگ آسیاب و مسئول جمع‌آوری آرد داشته‌اند. همچنین یک نفر در
شب‌ها مسئول آسیاب بوده‌است. در گذشته در فصولی که میزان حجم آب رودخانه کم می‌شد برای بالا آمدن سطح آب و نیز انحراف آب به سمت آسیاب‌ها از
سبدهای حصیری که درون آنها را از سنگ پر می‌کردند و روی هم قرار می‌گرفته‌استفاده می‌شده است که در مجموع تشکیل یک بند انحرافی را می‌دادند و در اصطلاح
محلی به آن چوسله گفته می‌شد. آسیاب‌ها با نمای کشتی مانند ساخته شده‌اند؛ این نوع معماری برای تنظیم فشار آب یا تشدید آن بوده‌است.
با توجه به ارزش‌های تاریخی، معماری و فرهنگی این آسیاب‌ها به تازگی تلاش‌هایی توسط سازمان نوسازی بهسازی شهرداری دزفول برای حفظ، مرمت و بازسازی این
آسیاب‌ها صورت گرفته که عمده این تلاش‌ها زیر پل دوم دزفول که به آسیابهای شیخ و عماد معروف است انجام شده‌است. همچنین در زمینه استفاده بهتر از طریق
محوطه‌سازی و ایجاد سفره خانه سنتی در کنار این سازه‌ها و بازسازی و راه‌اندازی چرخ یکی از آسیاب‌ها، این مجموعه لقب موزه آب به خود گرفته که استقبال خوبی از
آن صورت گرفته‌است.
#پشت بام#دزفول#دیدنیهای خوزستان#گردشگری خوزستان#سازه های آبی#هتل در دزفول#طبیعت زیبا
این مسجد با نام 2 تن از بزرگان تبریز شناخته می شود. نام شیخ الاسلام را بنا به نام بانی خود یعنی حاج میرزامحمود شیخ الاسلام دارد که چنین مسجد آبرومندی را در بازار تبریز ساخته است. نام مسجد بادکویه نیز از نام مرحوم حاج محمدآقا بادکویه ای گرفته است که در سال 1341 هجری شمسی بازارگانان و تاجران تبریز را تشویق کرد تا این مسجد را بازسازی و مرمت کنند.
#پشت بام#گردشگری#آذربایجان#مساجد#ایرانگردی#بازارتبریز
یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری در شهر شیراز است که در حاشیه رودخانه کوشک بنا شده است و انواع گل و گیاه را می توانید در این باغ زیبا مشاهده کنید. در ابتدا باغ ارم در حاشیه شمال شرقی شهر بود ولی امروز و با گسترش شهر، این جاذبه به قلب شیراز تبدیل شده است. یک امارت بسیار زیبا که شاید متعلق به دوره سلجوقیان باشد این باغ را مزین کرده است و با توجه به گیاهان زینتی که در باغ ارم شیراز قرار گرفته اند، این باغ را به یکی از زیباترین عمارت های سلطنتی در ایران تبدیل کرده است. ترمیم و مرمت این باغ در میان سال های 1750 الی 1794 توسط پادشاهان زندیه انجام شده است تا بنای تاریخی آن برای سالیان سال پای بر جا بماند. در ادامه با ما همراه باشید تا آشنایی بیشتری از باغ ارم شیراز پیدا کنید. در انتهای دوره زندیه، باغ ارم شیراز به روسای ایل قاجار واگذار شد و دستور ساخت بنای اصلی این باغ در اوایل قرن 18 میلادی صادر گردید. همچنین در این باغ درختان سرو، کاج، نارج و خرمالو کاشته شده است.
باغ ارم شیراز در دوران قاجاریه
پس از اینکه باغ ارم به روسای ایل قشقایی واگذار شد، تغییرات و بهبود بسیار زیادی در این باغ انجام شد. اما در اوایل دوره قاجاریه، این باغ توسط میرزا حسنعلی خان ناصر الملک خریداری شد و غرفه های فعلی در این باغ احداث شد. ساخت این غرفه ها توسط محمد حسن یک معمار شیرازی بسیار معروف انجام شده است. تزئینات و زیبایی ها پس از صاحب قبلی باغ، پسر وی (ابوالقاسم خان) تکمیل شد. سرانجام فرزند ابوالقاسم خان، عبدالله قوامی این باغ را دوباره به ایل قشقایی فروخت. در قسمت پایینی این عمارت، یک استخر بسیار زیبا قرار داده شده است تا در روزهای گرم تابستان شیراز، میهمانان را میزبانی کند. یک عمارت نیز به همین منظور در قسمت پایینی باغ ارم شیراز طراحی شده است که تزئینات بسیار زیبایی برای سقف آن منظور شده است. در طبقه وسط این عمارت ایوانی بسیار زیبا با تزئینات زیبا و کاشی کاری با رسم اسب سواری کهن ایرانی تزئین شده است. سالن بسیار زیبایی پشت این ایوان قرار دارد و 4 اتاق و دو تراس دیگر نیز در این طبقه وجود دارد.
زیبایی های تاریخی عمارت باغ ارم شیراز
زیبایی ها در باغ ارم شیراز پایانی ندارد و در ورودی عمارت پایینی، دو سقف نیم دایره با زیبایی هرچه تمام تر خود را نمایان کرده است. همچنین سه پایه در این ورودی قرار داده شده است که هر کدام زیبایی خاص خود را دارند. در پایه میانی، تصویری از ناصرالدین شاه (پادشاه قجری) سوار بر اسب و یک شمشیر به دست نمایش داده شده است. همچنین در دو پایه دیگر طراحی داستان های اساطیری فردوسی و شجره نامه داریوش هخامنشی اجرا شده است. در سومین پایه نیز تصویری از یک گوزن شکار شده به دست ببر نمایش داده می شود. در قسمت های زیرین این عمارت نیز می توانید تصویری را از سربازان قجری مشاهده کنید و کتیبه های نوشته شده به خط نستعلیق استاد میرزا علی نقی خوشنویس زینت بخش این قسمت شده است.
جذابیت های طبیعی باغ ارم شیراز
در باغ ارم می توانید جذابیت های طبیعی بسیار زیادی را مشاهده کنید که یادگاری 3000 ساله از شهر شیراز هستند. گیاهانی مانند سرو و ناز که در این باغ وجود دارند، زیبایی باغ را دو چندان کرده اند و متعلق به هزاره های پیش بوده اند که تنها در این باغ نگهداری می شوند. همچنین مرکباتی که در این باغ وجود دارند همانند نارنج عطر فوق العاده ای را در هنگام بهار به این باغ می دهند. از درون چشمه های طبیعی، حوضچه های باغ ارم تامین می شوند و طراوت این باغ را تامین می کنند.
سرگذشت باغ ارم شیراز در دوران معاصر
در سال 1953 میلادی (معادل با 1332 خورشیدی) باغ ارم شیراز که در دست برادران قشقایی و متعلق به این خانواده بود، به دلیل مخالفت با دولت وقت مصادره شد و به دانشگاه شیراز سپرده شد. در این دوران، درختان و گل هایی که روزی حصار باغ را نشان می دادند قطع شدند و نرده های آهنی در این قسمت قرار داده شده است. درختان بلند و قدیمی قطع شدند و بلوار ارم شمالی در محوطه باغ ساخته شد. در سال 1979 میلادی (معادل با 1357 خورشیدی) همزمان با انقلاب اسلامی ایران، باغ ارم شیراز به صاحبان اصلی آن بازگردانده شد. خسرو خان اما در این باغ را به تمامی مردم شیراز اختصاص داد.
این باغ اما امروز متعلق به دانشکده گیاه شناسی شیراز اختصاص دارد و عمارت های داخل آن تبدیل به موزه شده است و میزبان تمامی مسافرین و توریست های شهر شیراز می باشد. بازدید از این باغ توصیه می شود، اما چه زمانی باید از این باغ بازدید کرد؟ در ادامه بیشتر در این زمینه توضیحاتی را ارائه می دهیم
بهترین زمان بازدید
برای اینکه بتوانید از باغ ارم شیراز بازدید کنید و از طبیعت زیبای این مجموعه لذت ببرید، ما به شما اردیبهشت ماه را معرفی می کنیم. البته در طول فصول بهار و تابستان این باغ زیبایی های خاص خودش را دارد. البته در صورتی که قصد دارید از نمای تاریخی باغ لذت بیشتری ببرید، در تمامی طول سال می توانید از این باغ، عمارت زیبا بازدید کنید. در طول فصول گرم سال، گل های بسیار زیبایی در این باغ کاشته می شوند و همچنین درخت های سرسبز و عطر نارنج، می تواند سرمست کننده باشد.
کلام آخر
باغ ارم شیراز را می توان یکی از مهم ترین مراکز و جاذبه های تفریحی و تاریخی در شهر شیراز دانست که گردشگران بسیار زیادی از آن دیدن کرده اند. در این مقاله به شما در زمینه تاریخچه، ویژگی های طبیعی و تاریخی این باغ را معرفی کرده ایم و شما می توانید در بازدید از این باغ لذت زیادی ببرید. در صورتی که قصد داریم یک تور شیراز خریداری کنید یا به این شهر سفر داشته باشید، می توانید از باغ ارم شیراز بازدید کنید. بازدید از این باغ به خصوص به زوجین جوان توصیه می شود.
۷ مرداد ۱۴۰۰
هادی اسلامی در پشت صحنه فیلم «خواستگاری»
هادی اسلامی خودش اصرار داشت این تصویر ثبت شود، لابد فکر می کرد یادگاری می‌ماند از زمان ضبط فیلم «خواستگاری» و شاید تصور نمی‌کرد سال‌ها بعد به عنوان یکی از نشانه‌های عشق او به خانواده مورد توجه قرار بگیرد.
به گزارش ایسنا، امروز، هفتم مردادماه بیست و هشتمین سالی است که هادی اسلامی با درگذشت ناگهانی خود، جامعه هنری و دوستان خود را بهت‌زده کرد. بازیگری چیره‌دست که جوان اول سینمای دهه ۶۰ بود و هنوز خیلی فرصت برای درخشیدن داشت که دست سرنوشت، مرگی زودهنگام و دیرباور را برای او رقم زد.
درباره هنر بازیگری او روی صحنه تئاتر و در برابر دوربین سینما سخن‌های بسیار گفته شده است. بنابراین ما در این نوشتار به وجهی دیگر از شخصیت این هنرمند می‌پردازیم؛ هادی اسلامی همان اندازه که بازیگری توانمند و کارگردانی دقیق بود، مردی خانواده‌دوست هم بود.
فضای کار هنری سخت و بی‌رحم است. در کار هنر نه زمان معلوم است و نه مکان. کار هنری نه جمعه دارد و نه شنبه، نه روز دارد و نه شب. طبیعی است در این میان، گاه هنرمند کمتر فرصتِ حضوری موثر در خانواده خود را داشته باشد. با این همه هستند هنرمندانی که هر فرصتی را برای بودن در کنار خانواده مغتنم می‌شمرند و هادی اسلامی هم یکی از آن همان‌ها بود.
او که در حافظه عموم مردم با بازی در فیلم «خواستگاری» زنده است، به هنگام ضبط همین فیلم تصویری از خود بر جای گذاشت که کمتر دیده شده است.
اسلامی که در این فیلم نقشی مسن‌تر از سن واقعی خود را بازی می‌کرد، در پشت صحنه و در حالی‌که گریم شده بود، از بهروز صادقی عکاس درخواست کرد تا تصویری از او ثبت کند که پسر کوچکش «آرش» را در آغوش دارد.
آرش اسلامی یکی از کودکانی است که در فیلم «سرب» مسعود کیمیایی بازی کرده است؛ همان فیلمی که اسلامی از بازی در آن رضایت داشت و آن را بهترین بازی دوران فعالیتش می‌دانست.
هادی اسلامی در یکی از گفت‌وگوهای خود از روزگاری سخن گفته که پسر او و پسران مسعود کیمیایی و محمود کلاری از پدران خود پول می‌گرفتند تا به سینما بروند. آنها دقیقا همان کاری را تکرار می‌کردند که پدران‌شان پیش‌تر انجام داده بودند.
زنده‌یاد یدالله صمدی کارگردان فیلم «اتوبوس» که هادی اسلامی برای بازی در آن برنده جایزه اول بازیگری جشنواره فیلم فجر شد، در نوشتاری خاطره‌ای نقل کرده بود که در آخرین روز فیلمبرداری این فیلم، در حالی‌که او و اسلامی یکدیگر را در آغوش کشیده بودند، صمدی خطاب به اسلامی گفته بود: «هادی جان دمت گرم! خیلی خوب بود» و اسلامی نیز پاسخ داده بود: «روزهای خیلی خوبی بود. فقط این آخری نگران زن و بچه‌ام بودم.»
به روایت زنده‌یاد صمدی، هادی اسلامی در اختتامیه چهارمین جشنواره فیلم فجر، در حالی‌که سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد را برای بازی در «اتوبوس» دریافت کرده بود، هنوز نگران زن و بچه‌اش بود. در روزگاری که خبری از شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های متعدد نبود، مرد بازیگر دوست داشت زودتر به خانه برسد و جایزه‌اش را به خانواده‌اش نشان بدهد؛ او چنین بازیگری بود.
بعد از درگذشت هادی اسلامی، به رسم معمول رسانه‌ها، دوستانش در یادداشت‌هایی از او گفتند که ما در این گزارش بعضی از آنها را مرور می‌کنیم:
داود رشیدی:
آمده‌ایم تا از هادی اسلامی سینما و تئاتر تجلیل کنیم و تمام آنها را که در عرصه هنر این مرز و بوم کوشیده، مانده و رفته‌اند. تجلیل از هادی بزرگداشت تمام اندیشه‌های والایی است که در عشق تجلی یافته و به ابدیت پیوسته‌اند، ارزش گذاشتن بر بودن‌هاست.
آمده‌ایم تا بار دیگر باور کنیم و بگویم هادی جان تو زنده‌ای برای ما و مردم.
مهین دیهیم (استاد هادی اسلامی):
هادی یک پسر کوچولو بود که آمد رادیو و خودش را به من معرفی کرد. خیلی قشنگ کار می‌کرد، امیدوارم بهترین جاها – بهشت برین – جایگاهش باشد. امیدوارم که بیشتر به فکر هم باشیم.
محمدرضا اصلانی:
زندگی هادی اسلامی هم «عیاروار» بود. در مجموعه «سمک عیار» صحنه‌ای آیینی داشتیم که در آن، عیاران به نان و نمک و آب و نور قسم می‌خورند و تطهیر می‌شوند، هادی مسئول اجرای این تطهیر بود، ولی هنگام اجرا دستش می‌لرزید و هیجان زیادی داشت، واقعیت این است که هادی نسبت به هر عنصر دراماتیک و اسطوره‌ای حساس بود و دلش می‌لرزید و این لرزش بود که بعدها این‌چنین هادی را از پا درآورد.
کارنامه هنری هادی اسلامی در یک نگاه
هادی اسلامی زاده آبان‌ماه سال ۱۳۱۸ بود که در دوره نوجوانی و همزمان با تحصیل در دبیرستان دارالفنون، فعالیت هنری خود را آغاز کرد. به دانشکده تئاتر رفت و نخستین بار با نمایش «روسری قرمز» حضور روی صحنه را تجربه کرد.
جوانک پرشوری بود که با تعدادی از همسن و سالان خود گروهی درست کرد به نام گروه تئاتر «جاوید»؛ گروهی که چهره‌هایی مانند سیروس گرجستانی، تانیا جوهری، خسرو شکیبایی و ابوالفضل پورعرب را به هنر ایران معرفی کرد.
با همین گروه بود که نمایش «زیر گذر لوطی صالح» به اجرا رسید؛ نمایشی که هم خود اثری درخشان بود و هم گروه جوان و توانمندش را به عنوان استعدادهایی تازه به هنر ایران معرفی کرد. برای هنرمندان موی سپیدکرده تئاتر، نام هادی اسلامی هماره یادآور همین نمایش است.
«زیر گذر لوطی صالح» سرآغازی شد برای تشکیل گروه هنر ملی دوم یا همان شاخه دوم گروه هنر ملی با حمایت عباس جوانمرد.
هادی اسلامی فعالیت خود را در تئاتر با بازی در نمایش‌هایی مانند «ادیپ شهریار» و «آنتیگونه» به کارگردانی جمشید ملک‌پور، «پرومته در زنجیر» و «بیا تا گل برافشانیم» ادامه داد.
او خود نمایش «حاکم یک‌شبه» را در تالار اصلی تئاتر شهر به صحنه برد و بنا داشت بار دیگر نمایش «زیر گذر لوطی صالح» را هم اجرا کند اما مجوز اجرای این اثر به مشکل برخورد تا اینکه بعد از درگذشت او جمعی از دوستانش با همراهی پسرش «آرش»، این نمایش را به مدت دو ماه در تئاتر شهر و در تماشاخانه «سنگلج» روی صحنه بردند.
برای تماشاگران سینما بازی او در فیلم‌هایی مانند «سرب» کار مسعود کیمیایی و «اتوبوس» کار یدالله صمدی خاطره‌انگیز است. «دست شیطان»، «معما» و «مرگ سفید» آثار حسین زندباف، «ساده‌لوح»، «خواستگاری» و «شتابزده» به کارگردانی مهدی فخیم‌زاده، «آوار» کار سیروس الوند، «قدیس» و «ملخ‌زادگان» به کارگردانی ناصر محمدی، «شاخه‌های بید» به کارگردانی امرالله احمدجو و «جهیزیه برای رباب» کار سیامک شایقی، از جمله دیگر آثاری است که او در آنها بازی کرد.
این بازیگر که با چهره باابهت و نگاه نجیبش در یاد تماشاگران نسل‌های قبلی مانده است، روز هفتم مردادماه سال ۱۳۷۲ در حالی‌که هنوز کارهای ناتمام و ایده‌های اجرانشده بسیاری داشت، با مرگ نگهانی خود، دوستانش را شوکه کرد. پیکر او در آرامگاه ابن بابویه همان‌جا که جهان پهلوان تختی آرمیده است، به خاک سپرده شد.
قصر فیلیه متعلق به یکی از حاکمان محلی خوزستان است که در ابتدای منطقه شلمچه در محلی به نام فیلیه در کنار رودخانه اروند قرار گرفته است. از این بنای تاریخی در حال حاضر جز ویرانه‌ای باقی نمانده است، ولی دیدن خرابه‌های آن نیز خالی از لطف نیست.
#پشت بام#قصر#شیخ خزعل#خرمشهر خوزستان#گردشگری#اطلاعات عمومی
یکی از مساجد بازار تبریز مسجد شاه طهماسب است که به آن مسجد صاحب الامر نیز گویند که در انتهای بازار مسگران و میدان تره بار صاحب الامر واقع است اکثر تاریخ نویسان و جهانگردان دوره صفویه، همه این معبد را مسجد شاه طهماسب ذکر کرده اند. این مسجد در جانب شرقی میدان صاحب آباد قرار گرفته است که یک گنبد و دو مناره بلند دارد نخست مسجد سلطنتی شاه طهماسب اول صفوی بود. در سال ۱۴۵ قمری به وسیله سپاهیان سلطان مراد چهارم عثمانی تخریب شد.
کاتب چلبی در کتاب جهان نما ضمن بحث از تبریز می نویسد: در قسمت شرقی میدان صاحب آباد متصل به جامع سلطان حسن، مسجد مزین دیگری وجود داشت که چون بنایش از شاه طهماسب بود عساکر عثمانی جابه جا خرابش کردند.
این مسجد پس از عقب نشینی عثمانیان دوباره آباد گردید. در زلزله شدید ۱۱۹۳ هجری قمری باز فروریخت. در سال ۱۲۰۸ هجری به وسيله جعفرقلی خان دنبلی ملقب به باتمانقلیچ پسر احمد خان تجدید بنا یافت.
در ۱۱ هجری قمری میرزا علی اکبرخان مترجم كتسولگری روس که مرد ثروتمندی بود به آئینه بندی قسمتی از بقعه و هلیز و تعمیرات آن اقدام کرد و صحن و مدرسه کنونی را احداث و موقوفاتی برای آنها تعیین نمود.
#تبریز#هتل#گردشگری#دیدنیها#مساجد#آذربایجان#پشت بام
یکی از زیباترین جاذبه های گردشگری در شهر شیراز است که در حاشیه رودخانه کوشک بنا شده است و انواع گل و گیاه را می توانید در این باغ زیبا مشاهده کنید. در ابتدا باغ ارم در حاشیه شمال شرقی شهر بود ولی امروز و با گسترش شهر، این جاذبه به قلب شیراز تبدیل شده است. یک امارت بسیار زیبا که شاید متعلق به دوره سلجوقیان باشد این باغ را مزین کرده است و با توجه به گیاهان زینتی که در باغ ارم شیراز قرار گرفته اند، این باغ را به یکی از زیباترین عمارت های سلطنتی در ایران تبدیل کرده است. ترمیم و مرمت این باغ در میان سال های 1750 الی 1794 توسط پادشاهان زندیه انجام شده است تا بنای تاریخی آن برای سالیان سال پای بر جا بماند. در ادامه با ما همراه باشید تا آشنایی بیشتری از باغ ارم شیراز پیدا کنید. در انتهای دوره زندیه، باغ ارم شیراز به روسای ایل قاجار واگذار شد و دستور ساخت بنای اصلی این باغ در اوایل قرن 18 میلادی صادر گردید. همچنین در این باغ درختان سرو، کاج، نارج و خرمالو کاشته شده است.
باغ ارم شیراز در دوران قاجاریه
پس از اینکه باغ ارم به روسای ایل قشقایی واگذار شد، تغییرات و بهبود بسیار زیادی در این باغ انجام شد. اما در اوایل دوره قاجاریه، این باغ توسط میرزا حسنعلی خان ناصر الملک خریداری شد و غرفه های فعلی در این باغ احداث شد. ساخت این غرفه ها توسط محمد حسن یک معمار شیرازی بسیار معروف انجام شده است. تزئینات و زیبایی ها پس از صاحب قبلی باغ، پسر وی (ابوالقاسم خان) تکمیل شد. سرانجام فرزند ابوالقاسم خان، عبدالله قوامی این باغ را دوباره به ایل قشقایی فروخت. در قسمت پایینی این عمارت، یک استخر بسیار زیبا قرار داده شده است تا در روزهای گرم تابستان شیراز، میهمانان را میزبانی کند. یک عمارت نیز به همین منظور در قسمت پایینی باغ ارم شیراز طراحی شده است که تزئینات بسیار زیبایی برای سقف آن منظور شده است. در طبقه وسط این عمارت ایوانی بسیار زیبا با تزئینات زیبا و کاشی کاری با رسم اسب سواری کهن ایرانی تزئین شده است. سالن بسیار زیبایی پشت این ایوان قرار دارد و 4 اتاق و دو تراس دیگر نیز در این طبقه وجود دارد.
زیبایی های تاریخی عمارت باغ ارم شیراز
زیبایی ها در باغ ارم شیراز پایانی ندارد و در ورودی عمارت پایینی، دو سقف نیم دایره با زیبایی هرچه تمام تر خود را نمایان کرده است. همچنین سه پایه در این ورودی قرار داده شده است که هر کدام زیبایی خاص خود را دارند. در پایه میانی، تصویری از ناصرالدین شاه (پادشاه قجری) سوار بر اسب و یک شمشیر به دست نمایش داده شده است. همچنین در دو پایه دیگر طراحی داستان های اساطیری فردوسی و شجره نامه داریوش هخامنشی اجرا شده است. در سومین پایه نیز تصویری از یک گوزن شکار شده به دست ببر نمایش داده می شود. در قسمت های زیرین این عمارت نیز می توانید تصویری را از سربازان قجری مشاهده کنید و کتیبه های نوشته شده به خط نستعلیق استاد میرزا علی نقی خوشنویس زینت بخش این قسمت شده است.
جذابیت های طبیعی باغ ارم شیراز
در باغ ارم می توانید جذابیت های طبیعی بسیار زیادی را مشاهده کنید که یادگاری 3000 ساله از شهر شیراز هستند. گیاهانی مانند سرو و ناز که در این باغ وجود دارند، زیبایی باغ را دو چندان کرده اند و متعلق به هزاره های پیش بوده اند که تنها در این باغ نگهداری می شوند. همچنین مرکباتی که در این باغ وجود دارند همانند نارنج عطر فوق العاده ای را در هنگام بهار به این باغ می دهند. از درون چشمه های طبیعی، حوضچه های باغ ارم تامین می شوند و طراوت این باغ را تامین می کنند.
سرگذشت باغ ارم شیراز در دوران معاصر
در سال 1953 میلادی (معادل با 1332 خورشیدی) باغ ارم شیراز که در دست برادران قشقایی و متعلق به این خانواده بود، به دلیل مخالفت با دولت وقت مصادره شد و به دانشگاه شیراز سپرده شد. در این دوران، درختان و گل هایی که روزی حصار باغ را نشان می دادند قطع شدند و نرده های آهنی در این قسمت قرار داده شده است. درختان بلند و قدیمی قطع شدند و بلوار ارم شمالی در محوطه باغ ساخته شد. در سال 1979 میلادی (معادل با 1357 خورشیدی) همزمان با انقلاب اسلامی ایران، باغ ارم شیراز به صاحبان اصلی آن بازگردانده شد. خسرو خان اما در این باغ را به تمامی مردم شیراز اختصاص داد.
این باغ اما امروز متعلق به دانشکده گیاه شناسی شیراز اختصاص دارد و عمارت های داخل آن تبدیل به موزه شده است و میزبان تمامی مسافرین و توریست های شهر شیراز می باشد. بازدید از این باغ توصیه می شود، اما چه زمانی باید از این باغ بازدید کرد؟ در ادامه بیشتر در این زمینه توضیحاتی را ارائه می دهیم
بهترین زمان بازدید
برای اینکه بتوانید از باغ ارم شیراز بازدید کنید و از طبیعت زیبای این مجموعه لذت ببرید، ما به شما اردیبهشت ماه را معرفی می کنیم. البته در طول فصول بهار و تابستان این باغ زیبایی های خاص خودش را دارد. البته در صورتی که قصد دارید از نمای تاریخی باغ لذت بیشتری ببرید، در تمامی طول سال می توانید از این باغ، عمارت زیبا بازدید کنید. در طول فصول گرم سال، گل های بسیار زیبایی در این باغ کاشته می شوند و همچنین درخت های سرسبز و عطر نارنج، می تواند سرمست کننده باشد.
کلام آخر
باغ ارم شیراز را می توان یکی از مهم ترین مراکز و جاذبه های تفریحی و تاریخی در شهر شیراز دانست که گردشگران بسیار زیادی از آن دیدن کرده اند. در این مقاله به شما در زمینه تاریخچه، ویژگی های طبیعی و تاریخی این باغ را معرفی کرده ایم و شما می توانید در بازدید از این باغ لذت زیادی ببرید. در صورتی که قصد داریم یک تور شیراز خریداری کنید یا به این شهر سفر داشته باشید، می توانید از باغ ارم شیراز بازدید کنید. بازدید از این باغ به خصوص به زوجین جوان توصیه می شود.
